Mesleğinde çok iyi bir gizli polisle tanıştım.
Akşam vakitleriydi. Leyla’da oturuyordum. Tek kulağında beyaz kulaklık, hırkalı ve orta yaşlı bir adam karşımdaki masaya oturdu.
Bir kaç dakika geçti.
Adamla göz göze geldik.
Gülümsedim.
+Polis misiniz ?
-Nereden anladın?
+Babam da polisti. Anlıyor insan.
-Hangi şube?
+Cinayet
-Anladım.
+Siz?
-Gizli.
– Sessizlik –
Gelmez olaydım Ankara’ya
Neden ki ?
Libya’daydım. Gönüllü göreve gittim. Kardeşim orada çalışıyor, mermer işinde. Onu korur, kollarım diye gönüllü olmuştum.
Sonra abi ?
5 yıl durdum orada.
3 yıl olmuştu gideli. Haber geldi. Annem ölmüş. İki yıl oldu hala söyleyemedim kardeşime. Daha 19 yaşındaydı. Nasıl söyleyelim?
– Sigara uzattı.-
3 gün.
Üç gün sonra uçağı var. Dönüyor Libya’dan. Arayıp soruyor. Komşuda, teyzemlerde diyip geçiştiriyorum. Annem öldü diye nasıl söylerim ?
-dedi gizli polis.
Dediğim gibi, mesleğinde en iyisiydi. Annesinin ölümünü gizleyebilmişti.
(Çizim yapmadım. Gizli kalmalı.)
댓글